Over mij

Boek nu een gratis Zoom sessie van 30 minuten

Mirjam van der Rol – Lemsom MSc

Ik ben geboren op 4 december 1972 in Heemstede. Het nest waarin in ben opgegroeid was een ondernemersnest. Ik was de jongste van drie en was altijd de stille, maar stond erom bekend dat de dingen die ik zei raak waren, of grappig, of allebei. Met een broer en zus boven me die extraverter waren, heb ik mezelf jong geleerd om me klein te maken. Als ze je niet zien, krijg je ook geen opdrachten die je niet begrijpt en kun je niks verkeerd doen. En bovendien, je kan lekker in je eigen wereldje blijven. Ik keek goed om me heen om te zien wat er van me werd verwacht en deed mijn best zo netjes mogelijk in de pas te blijven lopen.

Na mijn afstuderen ben ik begonnen met werken in de farmaceutische industrie en later als communicatie adviseur bij de gemeente. Ik vertaalde het gemeentelijk beleid voor de buitenwereld. Ik vond het leuk om saaie en/of ingewikkelde dingen helder te maken voor degene die het betrof.

In deze periode werden onze kinderen geboren. Na de geboorte van ons eerste kind, lukte het ons nog om ons oude ritme vast te houden, ook al stond onze vrije tijd nu volledig in teken van onze zoon. Zijn behoeften stonden bovenaan mijn prioriteitenlijst. En dat werd het nog meer toen onze dochter geboren was. Als ik nu foto’s van mezelf zie, uit die periode, zie ik mezelf worstelen. Met die overweldigende verantwoordelijkheid. Maar ik vond ook van mezelf dat ik in hetzelfde tempo door moest. Niet zeuren. Ik voelde me ongelooflijk rijk met mijn gezinnetje, met die schaterlachen van een kleine baby. Maar voelde me ook tekortschieten, als moeder, in mijn werk en als vrouw.

We verhuisden naar België voor Ronald zijn werk en ineens kon ik er de hele dag zijn voor de kinderen. De muren kwamen op me af en ik voelde me ontzettend eenzaam. Onze dochter was heel veel ziek. Ik maakte me steeds zorgen en verloor mezelf meer en meer. Wat ik wilde, wat ik nodig had, wat mij gelukkig maakte… Het leek niet belangrijk, want ik moest gewoon zorgen voor mijn gezin. Dat ging op een gegeven moment zover, dat het genoeg was voor Ronald. Hij wilde niet meer met mij verder.

Sometimes, all you need is a coach

Een moeilijke periode brak aan. Ik ging met de kinderen terug naar Nederland en begon weer met werken. Langzaamaan vond ik weer stukken van mezelf terug. Het was hard werken. Ik werkte lange dagen als woordvoerder en de dagen dat ik vrij was, ging het werk gewoon door. Ik stond luiers van Tara te verschonen, terwijl ik met de telefoon tussen oor en schouder journalisten te woord stond.

Op het werk merkte ze dat ik het moeilijk had en ze boden me een coaching traject aan. Dat leek me heerlijk, iemand die even lekker met mij mee kon huilen. Maar wat schetste mijn verbazing, de dame vroeg mij wat mijn rol in het het proces was geweest. Pardon? Had ze niet zitten luisteren of zo? Ik leerde van haar dat je altijd verantwoordelijk bent voor wie je bent en dat de slachtofferrol je nooit ergens gaat brengen. Ik was wakker geschud. Ik was gewend om altijd op de achtergrond te blijven en had nooit veel aandacht geschonken aan mijn eigen wil en mijn eigen sterkten.

Hoe meer ik die wil en sterkten ruimte gaf, hoe meer Ronald me weer zag staan. Om een lang verhaal kort te maken, anderhalf na onze scheiding verhuisden we weer als één gezin, dit keer naar Zwitserland. Veel ervaringen rijker. We beëindigden een tijd die ons allebei heel veel geleerd heeft en die ik nu koester.

The happily ever after part

In Zwitserland liep ik tegen overtuigingen aan die ik nog had. Ik werd Reiki master en wilde daarmee aan de slag. Ik wilde andere mensen helpen, net zoals mijn coach mij had geholpen. Maar ik vond het moeilijk om mezelf te zien als iemand die anderen kan helpen. Ik besteedde mijn tijd vooral aan de kinderen, aan ons gezin. Jaren van tweesporen beleid volgden. Perioden waarin ik mezelf gelukkig prees dat ik er altijd kon zijn voor de kinderen. Afgewisseld met perioden waarin het voelde alsof ik stil stond en kostbare tijd aan het verliezen was. In de tussentijd volgde ik cursus na cursus, deed workshops en sessies met andere coaches. Ik vond het super interessant om te leren en te ervaren wat coaching is en wat het voor je doet. En ik verving mijn beperkende overtuigingen voor nieuwe, positieve overtuigingen,.

Mijn kinderen hebben inmiddels geen moeder meer nodig die er altijd voor ze is. Toch ben ik blij dat ik dichtbij ze kan zijn voor als het nodig is. Maar daarbij help ik nu andere vrouwen te doen wat ik heb gedaan, weer ontdekken wie ze zijn. Ik help ze vertrouwen dat het veilig is om te doen waar ze gelukkig van worden. Dat er in hun drukke gezinsleven echt ruimte is voor hun wensen en verlangens en dat het zonde is voor zichzelf en haar familie om er niet voor te gaan. Soms lukt dat je niet alleen en is het fijn als een coach je dat duwtje extra kan geven. Ik weet hoe belangrijk dat duwtje en de persoonlijke ondersteuning kan zijn.

 

Wil je contact opnemen met mij om meer te weten te komen over hoe het is om met mij te werken?